Συνεχίζω ανοίγωντας νέα θεματική διότι η διαχείρηση για λόγους που δεν καταλαβαίνω κλείδωσε την προηγούμενη. Πριν συνεχίσω όμως θέλω να ευχαριστήσω εκείνους που έδωσαν προσοχή, χρόνο και συμβουλές για το ερώτημα μου και κυρίως τον greggr του οποίου η καθοδήγηση δίνει μία διέξοδο στο συγκεκριμένο θέμα-χέρι-παρτίδα. Για εκείνους, τώρα, που χλεύασαν την προβληματική μου και ειρωνεύτηκαν θέλω να τους θυμίσω πως από τα αρχαία χρόνια ακόμη επικράτησε η άποψη πως η ειρωνία είναι το ασφαλές καταφύγιο του ηλίθιου. Ας έρθουμε όμως στο θέμα που με αποσχολεί. Για εμένα είναι σοβαρό θέμα, άλλους ενδεχωμένος να μην τους αποσχολεί διότι δεν τίθετε αισθητικό-αισθητηριακό ζήτημα για αυτούς παρά μόνο τους ενδιαφέρει να παίζουν τις κάρτες τους. Το ζήτημα μου είναι η καθαρά ψυχολογική διάσταση ενός παίκτη. Ποιός, δηλαδή, είναι ο απαραίτητος και αναγκαίος ηθικός εξοπλισμός που πρέπει να διαθέτει ένας παίκτης του πόκερ. Ποιές πρέπει να είναι οι 10 στέρεες βάσεις μέσα του, πάνω στις οποίες στηριζόμενος ένας παίκτης, σε συνδιασμό με τις συνθήκες που καλείτε να αντιμετωπίσει στο παιγχνίδι, θα μπορεί να πετυχαίνει στο μέγιστο δυνατό την καταλληλότερη λειτουργικότητά του;;; (Με συγχωρείτε για το είδος την γλώσσας που κάνω χρήση και δεν τα λέω πιο απλά και άρα κατανοητά, αλλά είμαι προς στιγμήν επιρρεασμένος από την πολύωρη ασχολία μου σε φόρουμ με θέματα ψυχικής υγιεινής) Λόγου χάριν, για να γίνω πιο κατανοητός, εγώ απογοητεύομαι πολύ εύκολα μετά από ατυχείς παρτίδες κι αυτό έχει μεγάλη αρνητική επιρροή στη συνέχιση του παιγχνιδιού μου. Πως αντιμετωπίζεται;;; Άλλο παράδειγμα. Στις περιπτώσεις Bad Bead, όταν δηλαδή έχω πιο ισχυρές κάρτες στο χέρι από τον αντίπαλο και μέχρι το Turn να είμαι μπροστά στην παρτίδα είτε λόγω ανώτερων καρτών είτε λόγω συνδιασμού, ο River να διαμορφώνει τελικά νικητή τον αντίπαλο, τότε λοιπόν οργίζομαι δυνατά, χάνω την ψυχραιμία μου, τον αυτοέλεγχο και στις επόμενες στιγμές λειτουργώ σπασμωδικά και με θολωμένο μυαλό. Πως αντιμετωπίζεται κάτι τέτοιο;;; (να σημειώσω πως το συγκεκριμένο δεν έχει άλλες ψυχολογικές προεκτάσεις με την έννοια πως αντιμετωπίζω σοβαρό ψυχικό πρόβλημα, καθώς η οργή αυτή εμφανίζεται αποκλειστικά και μόνο στο ποκερ, και σε καμία άλλη έκφανση της ζωής μου) Με άλλα λόγια, θεωρώ αλλά και το συναισθάνομαι, πως δεν διαθέτω τον αναγκαίο ηθικό εξοπλισμό του παίκτη πόκερ. Πως θα πρέπει να διαχειριστώ τις ελλείψεις αυτές;;; Αναλογιζόμενος τι ή ποιές συνθήκες ως μέτρο, θα καταφέρω να εγκαταστήσω την πειθαρχία που είναι απαραίτητη μέσα μου ώστε να πετύχω την καλύτερη δυνατή λειτουργικότητα στο παιγχνίδι;;; Είναι κι άλλα πολλά αλλά δεν θα τα θίξω προς το παρών. Ότι καταλαβαίνετε παιδιά γράψτε ή σχολιάστε. Εξ' όσων βλέπουμε με όλα αυτά που γράφω πιο πάνω, παρόλο που παίζω πόκερ 5 χρόνια, είμαι καθόλα αρχάριος. Να σημειώσω επίσης πως τα επίπεδα που παίζω είναι τα πλέον ελαχιστότερα με τις συνέπειες που συνοδεύουν. Σε τραπέζια μετρητών 0.2/0.5 και 0.5/0.10, και τουρνουά των $1 / $2 και κάποιες φορές $10.